Dzisiaj przypada rocznica śmierci prof. Wilhelminy Iwanowskiej

Prof. Wilhelmina Iwanowska ukończyła Wydział Astronomii na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie (tam też uzyskała habilitację). Od 1927r. pracowała w Obserwatorium Astronomicznym USB kierowanym przez Władysława Dziewulskiego. Wraz z profesorem, po zakończeniu II wojny światowej, została jedną z założycielek Uniwesytetu Mikołaja Kopernika oraz toruńskiej szkoły astronomii i radioastronomii. Brała udział w badaniach na temat między innymi ruchu gwiazd w przestrzeni, fotometrii fotograficznej, gwiazd zmiennych, widm gwiazdowych oraz ewolucji galaktyk. Została też wiceprezesem Międzynarodowej Unii Astronomicznej oraz członkiem Polskiej Akademii Nauk. Była założycielką Toruńskiego Centrum Astronomicznego PAN.

Otrzymała tytuł doktora honoris causa trzech uczelni wyższych:

· University of Leicester (Wielka Brytania)

· University of Manitoba w Winnipeg (Kanada)

· Uniwersytetu Mikołaja Kopernika Toruniu.

Otrzymała honorowe obywatelstwo miasta Winnipeg, a 31 lipca 1997 roku również Torunia.

Postanowieniem prezydenta Lecha Wałęsy z dnia 4 maja 1995 roku, w uznaniu wybitnych osiągnięć naukowych w dziedzinie astronomii, została odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Na cześć Wilhelminy Iwanowskiej nazwano jedną z ulic Torunia w dzielnicy Podgórz i planetoidę (198820) Iwanowska. W 2004r. została patronem Szkoły Podstawowej w Pigży.

Więcej można przeczytać na stronie internetowej http://pl.wikipedia.org/wiki/Wilhelmina_Iwanowska.

Pełny życiorys znajduje się na stronie internetowej SP im. Wilhelminy Iwanowskiej w Pigży  http://sppigza.edupage.org/about/?subpage=2 – najbardziej adekwatnym podsumowaniem życia prof. Wilhelminy Iwanowskiej są słowa Ernesta Hemingwaya: „Po każdym człowieku zostaje jego dzieło; suma wysiłków, których w życiu dokonał, szereg zwycięstw, które odniósł nad sobą samym i pożeraczem wszystkiego – czasem”.

Na portalu „Wirtualny Wszechświat” w zakładce „Wielcy i więksi” znajduje się życiorys napisany przez samą prof. Wilhelmę Iwanowską, w 1987 roku, w czasopiśmie „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki” – http://www.wiw.pl/wielcy/kwartalnik/IwanowskaWilhelmina.asp